Leven in de brouwerij

Zoveel te beleven is er op het moment niet. De meeste vakanties zitten er op en het dorp is zich aan het voorbereiden op de winter. Er wordt geslacht, gejaagd en diverse producten zoals de olijven worden verwerkt en vruchten ingemaakt. Het weer is nog aangenaam en zacht, maar het regent nu regelmatig. De zomer word afgesloten met wat plaatselijke feestjes in de omliggende dorpen, zoals een kastanjefeest en later een jachtfeest. Stel je er niet al te veel van voor want in de meeste dorpen zijn er geen vakantiegangers meer. Meestal word het dorpshuis benut om de uitspattingen van een dergelijk boerenfeest onderdak te bieden. Een trekzak, wijn en brood en bij een jachtfeest wat vlees zijn de ingrediënten voor zo'n “Festa”. Niets mis mee…. 

Zo ook in ons dorp Sarnadas waar ze met een handvol gezinnen het kastanjefeest vorm moeten geven. Kastanjes worden door de kinderen, maar vaker nog door de ouderen, al dagen van te voren verzameld met de bedoeling ze op het kastanjefesta te poffen. Dat gebeurt naast het dorpshuis waar een vuurplaats is ingericht. Die word op ritueelachtige manier (zeer voorzichtig) met dunne twijgen en takken bedekt waarna er de fik in gaat en later de kastanjes. 

De bedoeling is dat je “zelf de kastanjes uit het vuur haalt”...! Maar je kan ook, zoals ik, de ander de kastanjes uit het vuur laat halen door te doen alsof je niet weet waneer ze gaar zijn. Aan zo’n halfgare brandt je net zo hard je vingers als aan een gare. Meestal gaat het eten van kastanjes gepaard met nog al wat wijn. In het begin koopt ieder gezinshoofd een fles om het dorpshuis een omzet te gunnen. Daarna wordt het linker want dan wordt de zelfgemaakte Portwijn genuttigd met een leuk alcoholpercentage dat het zelfs gevaarlijk maakt om dicht bij het vuur te staan. 

Toch is zo’n feestje voor mij een beetje tam… Ik weet het niet, het is niet de dorpsgenoten hun schuld. Ze doen er alles aan om het naar je zin te maken. Je glas blijft nooit leeg; je eten word je voorgeschoteld; er word gelachen en gedanst en toch..., mis ik dan iets. 

Mensen die mij kennen voelen het al aan komen. Het moet weer opvallen zullen ze zeggen en ze kennen ook wel de voorbeelden. Sinterklaasfeesten met spektakel zoals pieten die bevrijd moeten worden door de brandweer of moeten abseilen van een kerktoren; een Antilliaanse drumband die wars van alle Sintliedjes hun eigen muziek spelen en voor De Sintstoet uitlopen; Schimmels die op klaarlichte dag van grootte veranderen; het plaatselijke popfestival van Zaamslag opfleuren met Stroopworstelen…. zij kennen het .

En met dat gevoel stond ik het tammekastanjefeest te ondergaan. Na het invallen van de duisternis en een aantal wijntjes moest er even wat toegevoegd worden wat meer spektakel oplevert. Ik had een kort overleg met Bennie die al gauw, waarschijnlijk ook onder invloed van de duisternis (lees wijn), in was voor mijn plannetje. Ik riep de vuurverantwoordelijke na het poffen van de kastanjes tot mij en deelde hem mede het vuur in een baan her- op te stoken. Waarna ik de aanwezige dorpsgenoten uitdaagde om blootsvoets, in de geest van diverse goeroes, het vuur te bewandelen. 

Het zijn Portugezen maar echt niet gek en wat ik verwachte gebeurde ook. "Doe het zelf" riepen ze "Maffe Hollander". Bennie moest de spits afbijten (tenslotte had ik in het verleden een dergelijke stunt uitgehaald en jong vel geneest sneller...). Leunend op mijn eerdere ervaring en gesterkt door het feit dat ik hem dan geen mietje zou vinden begon Bennie aan de klus. Het was zijn eerste vuur(d)loop en hij heeft er van genoten. Hij werd beschouwd als de held van de avond en ook ik kreeg mijn deel van de bewondering. Mijn voeten werden na mijn vuurloop gewassen zoals de voeten van de apostelen door Jezus gewassen werden...

Het kastanjefesta zal nooit meer hetzelfde zijn..!

Groet, Ferrie.