Fikkie..!

Ik heb er meer gezien en er met de normale spanning en sensatie zelfs van genoten: “Bosbranden” die in Portugal voorkomen... 

Het zijn gebeurtenissen die gerelateerd zijn aan een warmer klimaat. In Nederland heb je vaker wateroverlast dan een bosbrand. 

Ach, een bosbrandje. Je rijd er voorbij en ziet ze op afstand. Niet zo veel aan de hand en de natuur hersteld snel. 

Mijn laatste ervaring vatte ik niet zo lichtvoetig op. Het was rond de tijd dat ik mijn siësta houd. Even op het heetst van de dag bijtanken om daarna de hier vermoeiende dagen vol te houden...

Jaloers? Goed zo! Er is iemand die het moet doen... 

Ik werd gewekt door Bennie die gebeld was door een kennis die boven op de berg woont. Of ik even door het raam wilde kijken. Een dikke rookpluim steeg op aan de overkant van de berg waar we zicht op hebben. 

Het eerste wat je denkt is: "zal de brandweer al gewaarschuwd zijn"? Maar het antwoord diende zich vanzelf aan in de vorm van een helikopter die een cirkeltje rond de rookpluim vloog en weer vertrok. Dat stelde me al wat geruster. Het was opgemerkt. 

Het beginnende bosbrandje trok zich er niets van aan of het nu opgemerkt was of niet. Het werd groter en groter en ik begon me weer zorgen te maken... 

Wat duurt dat lang voor dat er wat gebeurt…

Eindelijk hoorde ik sirenes en boven op het bergpad zag ik beweging. Een brandweerauto kwam het vuurtje blussen. Hoe de brandweer ook zijn best deed; nu begon ik zelfs vlammen te zien! Het leek wel of ze met benzine blusten... 

De wind wakkerde aan en het hele vuurtje werd een spektakel! Het vuur had besloten mijn richting uit te komen, dus bergafwaarts. Oeps, het was al warm weer maar dit werd te gek! Je hoorde de vlammen knetteren... 

De vuurzee had dus de richting van het dorp ingezet en de Bombeiros (brandweer) verklaarden het vuur nu echt de oorlog en zetten de helikopter in... Die, sorry dat ik het zeg, maar met een lullig zakje water afkwam zetten... 

Ik heb natuurlijk geen verstand van blussen en zij (de Bombeiros) nog maar honderd jaar, maar in mijn ogen ging het echt fout..! Ze gooiden het water er naast! Schreeuwden dat het een lust was, zetten alle toeters, bellen en sirenes in, maar het vuur werd groter en groter..! 

Het speelgoed helikoptertje met het zakje werd opgevolgd door enorme exemplaren met een echte zak (!), die nu af en aan vlogen... De aanvliegroute was pal boven ons huis uitgekozen en ik kan zeggen dat ik me beschermd voelde... 

De herrie was oorverdovend. Zak na zak werd aangevoerd.. (water bedoel ik dan hé). De heli’s, waarvan ik zeker wist dat ze de uitlaat van verwijderd hadden, schepten water uit het plaatselijk zwembad, met alle gevaar van die . Het zwembad voor de locale bevolking ligt in een dal waar nog al wat bomen staan. Op de berg staan dan nog eens tientallen windmolens en ondanks dat beiden (de heli’s en de windmolens) wieken hebben, zijn het geen vrienden... 

Dan was er nog de rook die het zicht beperkte en zelfs de zon verduisterde, wat een onwereldse kleur aan de natuur gaf. donker werd het overdag en in deze condities vlogen de helikopters af en aan, water verliezend boven ons terras, om het vuur te bestrijden.

Het hele dorp liep uit maar ook de aangrenzende dorpen er werd druk gebeld, getwitterd, gemaild, gefacebooked en ga zo maar door. Het vuur intussen, raasde maar door, in een hoog tempo de berg langs naar de volgende berg. Wegen werden gesloten; meer en meer brandweerwagens en alles wat daar op leek werden ingezet. Het vuur werd met succes van de bewoonde wereld geweerd, maar verwoestte kilometers bos en heide.

In de avond werd het zicht pas echt spectaculair! Een rode gloed straalde over de bergen en dalen! Die nacht was slapen uitgesloten. Het grote gevaar was weliswaar voor ons geweken, maar iedere keer laaide het vuur op verschillende plaatsen weer op. In de nacht vlogen er geen helikopters, maar direct de volgende morgen bij het eerste licht begonnen ze weer aan de klus. 

Het was voor Bennie en mij dan ook tijd om het proces "waterhalen" eens van dichtbij te bekijken.

Het plaatselijk zwembadje waar vandaan het zwemwater aangevoerd wordt door de rivier de Pera, ligt een paar kilometer van ons vandaan. Het is een zwembad dat gemaakt is door het riviertje af te dammen. Bijna elk zichzelf respecterend dorp met beschikking over een watertje heeft zo’n zwembad. Er staan meestal picknicktafels en vaak is er een drink- en eetgelegenheid in de vorm van een klein restaurantje in de buurt. 

Op één van deze plaatsen kwamen nu de helikopters af en aan om water te halen. We konden het hele spektakel volgen zonder dat er iemand ook maar op ons lette. In Nederland hadden ze de halve politiemacht en d(w)ranghekken ingezet om de toeschouwers te weren. Zo niet hier in Portugal. Ook al had ik nog willen zwemmen dan had ik alleen op moet te passen om niet in een waterzak terecht te komen! Je kon bij wijze van spreken de helikopters aanraken..! 

We hebben ons op een terrasje neer gevleid en onder het genot van een drankje een soort van TV gekeken.

De hele dag is het nablussen nog doorgegaan en zelfs de volgende dag nog. Zolang hebben we niet op het terras gezeten maar ik had het gekund. Wat hebben die Bombeiros een werk geleverd. Ik kan natuurlijk uren naar werk kijken, maar nu was ik van al die spanning en niet slapen bijna net zo moe als een brandweerman..!

“Natuurlijk Portugal” heeft dus ook zijn schaduwkanten, maar ook dat is één van de onderdelen die het leven hier anders maken...

Pijn is snel vergeten en de natuur hersteld fier. En zolang ons kot niet afbrand, blijf ik lekker hier...  

Groet Ferrie