Energie

Boodschappen.., dat was het doel voor die ochtend, maar het zou anders lopen... 

Monter en fris begaf ik me op weg, maar voordat ik ons steegje uit was, werd ik staande gehouden door twee mannen. Nou ja mannen... De één kwam net boven mijn auto uit en de ander net boven de deur van de auto. Onmiskenbaar waren het `mannen` van de EDP (Portugese energie maatschappij ). Hun uniform verraadde dat. Gelijk viel een naam voor deze twee heren bij me in..: Punt ! en Komma! Soms heb je dat.

Punt (de grootste) had een clipboard in zijn hand en vroeg of ik de Heer Westphaal was. Toen ik dat bevestigde vinkte hij dat af. Komma had een klein gereedschapskoffertje in zijn hand, wat meer een beautycase leek.. De heren hadden werk te verrichten, gaven ze me te verstaan, in en rond het huis. Of ik nog even mee kon lopen. Benieuwd wat dat werk dan wel inhield ging ik mee terug naar huis.

 U moet weten dat de kwestie van het meter opnemen in Portugal een eitje is. Het ding hangt achter een raampje in de gevel van het huis. En inderdaad,  Punt noteerde ijverig de cijfertjes die opgelezen werden door collega Komma, die er voor op zijn tenen moest staan... Ik persoonlijk zou de taken hebben omgedraaid. 

Na het opnemen van de stand gaf Punt me voorzichtig te verstaan dat de stroom er af ging. "Natuurlijk man, veilig werken", zei ik nog, maar ik had het verkeerd begrepen. De stroom zou permanent afgesloten worden. 

Wat gaan we nou beleven! 

"Waar is dat goed voor",  vroeg ik. Er zou niet betaald zijn was het argument... Dan zaten ze er toch even naast want dat gaat automatisch via de bank! Ik vloog naar binnen om de bewijzen. Het bankboekje wat je hier krijgt uitgereikt bij het openen van een rekening laat duidelijk zien wanneer de betalingen hebben plaats gevonden. Oké van de laatste maand niet want dat boekje moet bij een bezoek aan de bank worden bij gewerkt. Dat neemt niet weg dat de vorige betalingen er wel degelijk in staan! "Ik betaal via de bank automatisch", riep ik nog een keer "en je blijft van die meter af!" Ik ging demonstratief voor de meter staan (was toch twee keer zo groot als hun...) Punt raadde me aan toch maar eens bij het EDP agentschap te vragen wat er mis was gegaan... "Best... en nou weg wezen jullie!" Zonder stroom, geloof ik....  

Ze dropen af en ik begaf me eerst eens naar de bank. Die verwezen me inderdaad naar het EDP agentschap.  Het was misschien toch slim om het laatste bedrag maar manueel te betalen, er was misschien ergens iets mis gegaan. Op het agentschap vertelde ik het verhaal wat me overkomen was. De man in kwestie was niet onder de indruk en ik kreeg het gevoel dat het hier wel eens vaker mis ging. Als ik nu maar de rekening betaal, dan komt het wel goed, was zijn overtuiging. Ja me dunkt..! Dat schiet lekker op! Moet ik hier zelf komen betalen terwijl de bank of jullie in gebreken zijn gebleven ..! 25 kilometer benzine verreden en de tijd en stres …Bedankt hoor..!

Thuisgekomen na dit debacle werd ik weer wat rustiger….. Veel rustiger... Het leek wel of het hele huis meewerkte aan die rust….. Geen geluid.  Geen muziek... Het was tè rustig en zelfs stil…….

En dat kwam omdat ze potverdorie de stroom hadden afgesloten! Die Punt en Komma zijn na mijn vertrek natuurlijk teruggekomen en hebben de elektriciteit afgesloten! Als ik die gasten tegenkom zullen ze nooit meer in een zin voorkomen..!

Wat nu? Bellen kan niet. Emailen ook niet... Dan moet ik maar bij de buren bellen. "Nee, voor vandaag gaat dat niet meer lukken", zeiden de mannen van de EDP.  Wat !!  En hoe moet dat dan met de diepvries en moet ik vanavond in het donker zitten?  Geen TV geen Radio geen computer?  Koffie met de hand zetten geen magnetron..? "En wanneer komen jullie dan wel?", was mijn vraag. 

Maar ik had het antwoord kunnen weten ………

MORGEN

Oké dan morgen maar. Die vriezer hield dat wel uit. Die lag gelukkig goed vol, dus het één hield het ander koud.  En de nacht is nog altijd iets anders dan overdag met 30 graden. De volgende morgen na een avond vroeg naar bed, verwachte ik Punt en Komma al rond negen uur, maar dat moest ik al gauw bijstellen... Ach, tenslotte waren ze hier gisteren ook rond tienen.  Maar ook rond tienen geen leestekens te bekennen. 

Ik ga toch nog maar eens bellen…. 

"Stroom aansluiten", zegt u, dat kon... "Waar moeten we zijn?", vroeg de man aan de telefoon. Ja hallo, dat weten jullie toch... "gisteren hebben jullie mijn stroom afgesloten en vandaag zal het weer aangesloten worden". 

Dat kon niet want na het afsluiten van de stroom word ook het contract met de EDP afgesloten. Dus moet ik een nieuw contract opmaken en daarvoor moest ik op het agentschap zijn ……. 25 kilometer rijden!. 

Op het agentschap was lichte verbazing:  "heeft u een nieuw contract nodig?", vroeg de man.  "Dan zijn ze op het hoofdkantoor snel geweest". Oké het nieuwe contract werd opgemaakt...

Ik vroeg wanneer ik nu stroom kon krijgen in verband met het nieuwe contract……………

MORGEN natuurlijk... Ik had geen zin meer om er kwaad om te worden. Ik had even geen ”energie"...!!!

En inderdaad de volgende morgen om negen uur stonden twee man voor de deur. Twee ontzettend grote Portugezen. Één met een clipbord en de ander met een grote gereedschapkist..! Ze kwamen een nieuwe meter plaatsen.., een digitale...

  

"Je denkt toch niet dat we hier achterlopen"......!

Groet Ferrie

"Krak!"

Sommige dingen die in het buitenland gebeuren brengen eerder een paniekgevoel teweeg dan in Nederland. Het paniekgevoel begon bij het ontbijt tijdens het nuttigen van een wat ouder broodje met hazelnootpasta.

‘Krak’ zei mijn gebit !? Ja ik heb nog een ouderwetse prothese die in dit digitale tijdperk mijn oorspronkelijke bovengebit vervangt. Nee, het was geen eigen keuze, maar het gevolg van overmatig medicijngebruik tegen acne, wat mijn toenmalig gebit verwoeste... Nu was het hebben van acne geen pretje en het liet bij mij ernstige sporen na in het gezicht. Er zijn dan nog altijd mensen en vooral kinderen die een verklaring willen hebben voor al die littekens. De vraag van de kinderen is goed te pareren. Ik vertrouw hun altijd toe dat ik per ongelijk door een schot hagel ben getroffen uit een geweer van de jager, die het gemunt had op kinderen die lastige vragen stelden. Volwassenen geef ik geen antwoord meer. 

Natuurlijk heb ik er onder geleden; acne en dan nog tandverlies is geen sinecure voor een jongeman die van zichzelf al geen schoonheid is... Mijn moeder kwam dan ook met de troostende woorden “schoonheid zit van binnen”. Wat ik dan ook weer overcompenseerde..: Men trof mij regelmatig aan met een vinger in het oor of de neus, om toch vooral maar schoon van binnen te blijven... Nee dat is een lekker zicht een neuspeuterende tandeloze puistenkop...

Voor de rest best een leuke jeugd gehad.

Maar nu... De breuk in mijn bovengebit moest gerepareerd worden en dat in Portugal! Ik zag de bui al hangen: gebit dagen kwijt en met een mummelbekje mijn gasten tegemoet treden... 

Ik heb ook mijn trots! 

Na het opzoeken van een tandheelkundiglaboratorium (woordwaarde 26), twintig kilometer buiten mijn dorp, kon ik mij vervoegen bij de tandheelkundigmedewerker. Het was een jonge man en een knappe ook, waar menig vrouw wel een tandje voor zou willen missen... Gelukkig sprak hij Engels; mijn Portugees is niet toerijkend om dit akkefietje te bespreken. Hij begreep snel wat het probleem was maar begon verkeerd…

Hij vroeg naar mijn gsm nummer... Ik dacht O nee hé, dit gaat dagen duren... Ik gaf hem te verstaan dat ik op doorreis was en de volgende dag in Holland verwacht werd. Hij bestudeerde de breuk nogmaals en vroeg of ik over een uurtje of zo terug kon komen. Pffff ik had het gevoel dat ik ontsnapt was aan een tandeloze week 

Oké een uurtje daar kon ik mee leven ik zal in tussen wel wat boodschappen gaan doen. Het enige waar ik rekening mee moest houden was een winkel uitkiezen waar ik niet te veel moest praten. De “Intermercado” is zo’n winkel. Je pakt je boodschappen en betaalt met een pasje. Simpel en de communicatie is in de regel nihil in dat soort winkels. En dat was wat ik ook verwachte. Maar natuurlijk, aan verwachtingspatronen word in Portugal niet meegedaan. Het toeval wilde dan ook dat ik er enkele bekenden tegenkwam die je uitgebreid begroeten en willen weten hoe het met je gaat. Bij de kassa gekomen werd gevraagd of ik een bonuskaart had of het vlees apart verpakt moest worden; of ik voor de rest van de boodschappen een plastictasje wilde kopen; of ik met contant geld of een pasje wilde betalen enz.

Opeens werd ik me ervan bewust dat, nadat ik allerlei van die gesprekjes had gevoerd, er niemand had gevraagd: “wat zeg je “, wat normaal bij schering en inslag gebeurt... Ik had kwijlend en slissend iedereen goed te woord gestaan en iedereen had het verstaan!!

Portugees is echt geen gemakkelijke taal om te leren en zeker niet om de taal uit te spreken. Ik probeer wat Portugees te leren (als ik me er de tijd voor gun) en op de uitspraak moet altijd veel geoefend worden.

Bij het oefenen ligt vanaf nu mijn gerepareerde bovengebit op tafel...

Groet, Ferrie