Sarnadas Happy Feeling

Soms gebeurt het gewoon…. 

Een gevoel of een geur die voorbij komt uit de periode van je jeugd. 

Nu heb ik mijn jeugd niet in Portugal doorgebracht maar toch overkomt me dat gevoel hier vaker dan vroeger in Nederland. Alleen al de smaken van bijvoorbeeld kip, diverse groentes en fruit doen me weer aan vroeger denken.

Je kent het wel dat sommige dingen op vakantie beter smaken dan wanneer je ze thuis weer eens klaarmaakt. Of die fles wijn, waarvan je er een paar mee naar huis neemt om je vakantiegevoel nog even te verlengen en er dan achter komt dat die wijn thuis toch niet zo geweldig is. 

Dan heb ik hier toch het idee, dat sinds ik in Portugal woon die” vakantiesmaken” blijvend zijn. Dat is toch een leuke opsteker gezien het feit dat ik eten en drinken wel een heel prettig tijdverdrijf vind en waarschijnlijk velen met mij... 

Ik wil jullie graag uitnodigen om het hier te komen beleven en te proeven. Maar als jullie dan weer naar huis gaan na je vakantie, beloof dan om van hier niets mee te nemen. 

Op mijn eigen ingelegde olijven na natuurlijk... 

Het geheim van die goede smaken heeft natuurlijk iets met de zon te maken en het feit dat hier nog veel kleinschalig met veel zorg en zonder toevoegingen verbouwd wordt. Fruit zoals kersen en aardbeien worden vaak aangeboden middels een stalletje kraampje of een tafel langs de weg.

Plaatselijke boertjes of hun vrouwen bemensen zo’n kraampje in de zon (en dus vaak onder een parasol).  Heel idyllisch, maar met gevaar voor eigen leven, want  door voorbij razende chauffeurs er wordt vaak op het laatste moment besloten om een kilootje vruchten te kopen, met voorspelbare gevolgen, zoals in de berm vliegen of het achterop komende verkeer op hun reactievermogen te testen... 

De Portugese fruithandelaar is niet de enige die langs de openbare weg die zijn waren aanbied. Er bevinden zich langs de wegen ook vrouwen zonder kraam. Vaak in de buurt van weelderig groene bermen en bossen. Deze vrouwen bieden andere vruchten aan... 

Een kraam hebben ze niet nodig. 

Jouw auto wordt, als je gebruik maakt van hun diensten, de verkoopplek. 

Het is niet direct dat er bij mij nu de geuren en gevoel van vroeger voorbij komen, maar het blijft een feit dat fruit uitermate gezond is voor de mens...

Ik kies langs de weg toch maar voor (h)eerlijk en onbespoten !!

Groet Ferrie

Roken in Portugal

Het is bekend bij al mijn vrienden, kennissen en familie.. 

Ik rook en dat al vele jaren. Ben ook niet het plan om op korte termijn te stoppen. Het getuigt natuurlijk van karakter dat ik altijd ben blijven roken, ondanks de gevaren die er aan kleven en de prijs die ik er voor betaal. Ferrie en zijn zware shag zijn vrienden voor het leven en met een vriend als deze heb ik dus geen vijanden nodig... 

Nu ik hier woon is het niet gemakkelijk om de voorraad (van Nelle) op peil te houden . ik probeer dan ook de mensen die mij bezoeken te bewegen het rooksel van dat speciale merk mee te brengen, want dat verkopen ze niet in Portugal. Soms haalt mijn voorraad het niet en koop ik het plaatselijke “apenhaar“ (Utah). Er staat een afbeelding van een indiaan op de verpakking, dus die is voor echte mannen... Vergeet het maar. Als ik daar mijn vredespijp mee vul denk ik er haast over om te stoppen..! 

Als de nood hoog is is de redding nabij. Een oude kennis die in Portugal van zijn pensioen wil gaan genieten vereerde mij met een bezoekje. Een man die zeventien jaar lang Portugal doorkruiste om zijn uiteindelijke stekje vijftig kilometer van onze B&B te vinden en er zich voor het leven te vestigen. Een èchte man ontdekte ik, want hij rookt zware shag en nog mijn merk ook! Ik wilde gelijk het verlies van "mijn“ van Nelle en dat we in de toekomst op het indianenapenhaar aangewezen zijn, met hem delen . 

Hij vertelde me doodleuk dat hij zijn tabak in Portugals grootste studentenstad Coimbra kocht. Ik kon mijn oren niet geloven. Op één uur rijden mijn favoriete tabak. Dat moest ik zien èn geloven we maakte een afspraak om bij gelegenheid eens naar de grote stad te rijden, waar hij me aldaar de tabakswinkel zou tonen. 

 En zo geschiedde. Ik voelde me een junk op weg naar een koffieshop om te scoren. De desbetreffende zaak leek niet op een tabakszaak maar meer op een kantoorboekhandel. Ik vroeg de verkoopster om van Nelle tabak en waarlijk ze toonde mij een pakje die iets verschilde van in Holland omdat er een extra cellofaan omheen zat. Wat chic zeg!

“ Doe mij maar vijf pakjes “ sprak ik mijn beste Portugees... “ Doe mij maar vierendertig euro “ sprak zij in haar beste Portugees..! 

Met het horen van die prijs denk ik dat roken minder gevaarlijk voor een hartaanval is. Ik overweeg bijna om te stoppen. Maar zo slap ben ik nou ook weer niet... 

Groet Ferrie

En niet-rokers: ..hou vol!